Dit is een recensie van Ernst Neve uit het Hi-fidelity jaarboek 2023. De recensie kun je ook lezen via deze PDF.
Devialet, door sommigen verguisd, door anderen verafgood. Er lijkt geen middenweg te zijn bij deze audiogigant. Voor mij begon het Franse avontuur pas echt met de komst van de Phantom. Niet dat de glimmende pizzadozen mij niet wisten te bekoren, helegaar niet, de Phantom sprak mij gewoon meer aan. Hij deed mij de broek serieus bollen, zogezegd.
Hun eerste product dat de audiomarkt zag, was de D-Premier. We spreken 2010, zes jaar nadat Pierre-Emanuel Calmel zijn ADH (Analog Digital Hybrid) technologie had uitgevonden. In 2007 richtte hij Devialet op samen met Quentin Sannié en Emmanuel Nardin (inderdaad, van Ulysse Nardin, hét Franse horlogemerk) gelijk de drie musketiers. Een opmerkelijk feit van Devialet is dat zij in drie investeringsrondes circa 200 miljoen euro hebben weten op te halen, een ongekende prestatie in audioland.
De geboorte van een legende
Januari 2015 markeerde het moment dat ik voor het eerst in contact kwam met de Phantom van Devialet in hun kantoor in Parijs. Ik maakte er kennis met het team, het product en de marketingmachine eromheen. Ik werd omvergeblazen. Niet in de laatste instantie door de Phantom zelf. Wat een energie wist dat rare bolleke te produceren! En die energie had ook zijn weerslag in de ontvangst van het product. Dit moest wel de speaker van morgen zijn. Alle hokjes werden door de Phantom afgevinkt. Een unieke verschijning, een unieke verpakking, een uniek product van ongehoorde kwaliteiten. Waarom ik de verpakking noem? Simpel, ook die kende z’n gelijke niet. Als je de Phantom uitpakte, moest je de verpakking openspreiden, waarna de Phantom zich aan je presenteerde al ware hij uit zijn moederschoot tevoorschijn gekomen. Toen ik in februari 2015 mijn artikel publiceerde, sierde moeder Maria die zojuist haar audio-Jezus had gebaard onze cover. Een legendarische cover voor een legendarisch product.
Zoveel Devialet technologie
Uiteindelijk zou het nog tot augustus van dat jaar duren voordat ik de Phantom echt aan de tand mocht voelen. Het beste was boven komen drijven, zei ik gekscherend. Niet in de laatste plaats omdat alle beweringen over de Phantom bewaarheid werden. Streamer on steroids, Sonos killer, science non-fiction, dat soort termen vlogen om de oren. De zwaarste versie had maar liefst 1.100W versterking aan boord, een frequentierespons van 14Hz tot 27kHz en haalde een geluidsdruk van 108dB SPL.
Holy moly!
Eind 2018 zette Devialet met de introductie van de Devialet Reactor de audiowereld nogmaals op z’n kop. Deze mini-me van de Phantom zorgde ervoor dat de betere audio die Devialet ons bracht, beschikbaar werd voor nog breder publiek. En al deze modellen beschikten over die unieke Devialet technologieën, zoals ADH, SAM (Speaker Active Matching), HBI (Heart Base Implosion), ACE (Active Cospherical Engine) en het EVO platform wat nu als DOS2 door het leven gaat. Voor mij waren de Reactors wellicht beter geschikt dan de Phantoms, omdat ze als stereopaar net niet de glazen uit de kast lieten marcheren als het laag weer eens donderde.
Weer een succesnummer?
Terwijl Devialet in 2021 Devialet hun Phantom lijn stroomlijnde in de Phantom I en Phantom II, beide verkrijgbaar in een standaardversie, een krachtigere versie en een chique Opéra de Paris versie en tussen neus en lippen hun versie van de ultieme in-ear, de Gemini, introduceerde, hebben ze in 2022 bepaald niet stilgezeten. Begin dit jaar kregen we de eerste 3D soundbar van het merk voorgeschoteld, de Dione (die binnenkort ook in een gouden Opéra de Paris uitvoering tot ons zal komen), nu confronteren onze Franse vrienden ons met hun idee hoe een draagbare speaker eruit zou moeten zien. De Devialet Mania. Heeft u even?
Kleine lettertjes, grote implicaties
De specificaties van de Devialet Mania liegen er wederom niet om. We hebben te maken met een 360 graden stereosysteem, in staat om 95dB aan geluidsdruk te halen met een frequentierespons van 30Hz tot 20kHz. Om dit te bewerkstelligen zijn in het schattige bolletje dat grofweg 17,5 x 14 x 20cm meet en 2,3 kilo weegt, vier aluminium full-range drivers en twee woofers verwerkt die gecontroleerd worden door respectievelijk vier 25W en twee 38W klasse D-versterkers. Een accu van 3.200mAh zorgt ervoor dat een Mania ongeveer 10 uur kan spelen voordat hij aan de lader moet. Communicatie geschiedt via Bluetooth (5.0) dan wel AirPlay 2, wat gelijk multiroom synchronisatie mogelijk maakt. Als je de Mania mee naar buiten neemt, schuwt hij overigens geen regenbuitje en zal hij automatisch Bluetooth activeren, zodat het baasje verder niet hoeft te prutsen met de knopjes op de Mania om via Spotify Connect gelijk muziek te kunnen maken. En dan zijn dit alleen nog maar de weet-feitjes…
Unpack-fest
Wat om de Mania echt te leren kennen, zul je hem moeten gebruiken. En om dat te doen, zul je hem eerst uit moeten pakken. Het zal niet verbazen dat ook deze ervaring er eentje is die ongekend is in het draagbare luidsprekerland. Als deze verpakking de jongere én oudere liefhebber niet aanspreekt, dan geef ik het echt op. Voor 790 euro krijg je de beleving van een premium product. Van A tot Z. Net even wat minder uitgesproken dan bij de Phantom II, net even wat meer milieubewust, maar toch met een net, gedrukt boekje erbij, en met een handig draagtasje. De Mania is er trouwens in twee uitvoeringen, te weten licht grijs en zwart én in een Opéra de Paris uitvoering, die net ietsje duurder is (990 euro). Voor mij staat de Opéra de Paris, die met gouden accenten verder uiterlijk weinig afwijkt van de lichtgrijze versie.
Object d’art
Door zijn gewicht ademt dit luidsprekertje al kwaliteit uit, de wetenschap dat veel technologie van de modellen uit de hogere regionen erin verwerkt zijn, versterkt dit alleen maar. Maar er is meer aan de hand. Neem nu de Active Stereo Calibration (ASC) die in realtime wordt uitgevoerd voor een optimale afstemming op de kamerakoestiek. Volstrekt nieuw. Zo ook het uiterlijk. De hippe afwerking in stof, de twee woofers die machtig tegenover elkaar aan weerzijden hun kunnen willen laten horen en de geïntegreerde draagbeugel, die doet denken aan zo’n geribbelde computerkabel uit vervlogen tijden. Een echt kunststuk. In die beugel zitten ook de knopjes verwerkt waarmee de basisfuncties, zoals aan/uit, bluetooth, hard/zacht/play/pause kunnen worden bediend. Enkele ledjes geven je informatie over de status van de accu en de microfoon (voor de metingen en het inroepen van de voice assistants) kan worden uitgezet.
The Mania has left the Station
Het aansluiten op het thuisnetwerk is een fluitje van een cent, gebruik makend van de Devialet App, die tevens alle andere Devialet apparatuur die op het netwerk huist, herkent. Laden doen we via de optionele QI lader van Devialet, genaamd Mania Station (79 euro). Daarna staat je nog maar een taak te vervullen, het laten vloeien van muziek door de Mania. Voordat het zover is, wil ik met jullie delen hoe positief de anderen uit mijn gezin reageerden op het voorkomen van de Mania. Zowel dochter- als vrouwlief hadden zoiets van ”wat een schattig speakertje is dat dan.” Met het testen van de Mania wachtte ik tot ik alleen het podium deelde met deze kleine Devialet. Na mijn ervaringen met de Phantom, de Reactor (nu dus Phantom II), de Gemini en de Dione, moet ik bekennen dat mijn verwachtingen zó hoog gespannen waren, dat het bijna niet meer mogelijk leek eraan te voldoen.
Geestverruimend goed
Tja, hoe moet ik het nu omschrijven? Al gelijk bij de eerste tonen werd ik bij de lurven gegrepen en de muziek ingetrokken. De Mania is een heel ander beest dan beide Phantoms, maar is wel degelijk bestiaal. En pretentieloos. Hij sprak me aan tot in de kern van mijn muzikale zijn op een manier die geen enkele andere luidspreker, draagbaar of niet, ooit eerder had gedaan. Het lijkt erop dat onze Franse vrienden een vervaarlijke truc met de luisteraar uithalen. Die vier onzichtbare tweeters doen namelijk iets volstrekt unieks. Ze zetten samen dus echt een overtuigend driedimensionaal geluidsbeeld neer. Wellicht geleerd met de Dione, wie zal het zeggen? Het beeld is niet superbreed, nee, maar heel intiem. En echt dus. Alsof er een klein orkestje of zangeresje/zangertje voor je staat. In een mini bubbeltje. Ik kon serieus mijn oren niet van de Mania afhouden, en mijn voorstellingsvermogen al evenmin. Geen streamer on steriods deze keer, maar meer een streamer on opioids. Geestverruimend.
Super-fi!
Het zal niet verbazen dat ik de Mania in al z’n waanzin heb omarmd. Terwijl moeder Maria de Phantom uit de schoot wierp, wordt de Mania in de armen gesloten en de luisteraar geestelijk in een muzikale slaap gewiegd. Dit moet verreweg de beste draagbare Bluetooth luidspreker van dit moment zijn. En, misschien nog belangrijker, de Mania is in staat om een heel nieuwe doelgroep van jonge hippe mensen te interesseren voor de betere muziekweergave. High-end? Nee, zeker niet. Super-fi? Echt wel!
